Умит ушкыны (монолог)

Кешир…

Сени тиныш коялмайман,

Бунын хеште илажы жок,

Мен баскасын суйе алмайман,

Журекте баскака орын жок,

Сени сагындым…

Козлеримде молдир жас,

Хеш тыйылмас,

Кутемен, бул омирде,

Хеш ким журеке буйрык бере алмас.

Неге…

Неге бул сорлы журек ,

Тек сени суйеди, тек сени,

Журекке комемен сенин атынды,

Енди он хеш ким биле алмас.

Журегимди бир соз гана жубатады,

Ол Умит!,

Умит ушкыны,

Танларым сол ушкын менен атады,

Куяшым сол ушкын менен батады,

Журектеги бул ушкн хасла сонбейди,

Себеби журегим айрылыкка сира конбейди,

Дунияда бир хакыйкат бар,

Мен сени суйемен!

Мухаббатым шын,

Сен буган бийпарык болма,

Маган исен!

Гуманланба дым.

Туримбаева Мийргул

ҚМУ Филология факултети I-курс студенти

«Жас журналистлер клуби» ағзаси

Maнбa: parvoz.blogspot.com